Wednesday, October 17, 2012

നിന്നോട് പറയാനുള്ളത്

പകല്‍ ചിരികളുടെ അന്തിത്തിരി
പിടഞ്ഞു മരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍
ആഴങ്ങളിലേക്ക് കണ്ണ് നീട്ടാനുഴറുന്ന നിന്നോട്
എന്താണ് പറയുക...
ഇല്ലാ വാക്കുകളുടെ കറുത്ത വെയില്‍ കോരി
കണ്ണുകള്‍ കറുപ്പിക്കയല്ലാതെ...

സ്വപ്നാടനങ്ങളില്‍ നിന്നുള്ള ഉണര്ച്ചയെ
നീയും  ഭയന്നിരുന്നോ...
കിനാക്കളുടെ  കാവല്മാടം തകര്‍ത്തു
നിന്റെ  മൌനവും കരഞ്ഞിരുന്നോ...

വെറുതെ പൊട്ടിയൊഴുകുന്ന
ഈ കണ്ണുകള്‍ എന്തിനെന്ന്
അരിശപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരുന്നു ഞാന്‍...

വ്യര്‍ത്ഥതയുടെ നരച്ച നിഴലുകള്‍ക്ക്
സാമ്യതയുടെ നിറങ്ങള്‍ ഉടുപ്പിച്ച്
നാം പരസ്പരം ചിരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു...

നമുക്ക് ചുറ്റും പകലിന് ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചപ്പോഴും
നമുക്കിടയില്‍ ഇരുട്ട് തല തല്ലി വീണപ്പോഴും
നഷ്ടക്കണക്കുകള്‍ എണ്ണാന്‍ മടിച്ചു
വെളിച്ചപ്പൊട്ടുകള്‍ എണ്ണി നാമിരുന്നു...
നടുക്കെരിഞ്ഞു നിന്ന നെരിപ്പോടില്‍
നേരുകള്‍  നീറിയടങ്ങി...

ഇനി പൂര്‍വ ജന്മ കാഴ്ചകളില്‍ എള്ളും പൂവും വെച്ച്
അഗ്നി പ്രവേശത്തിനൊരുങ്ങാം
ഇരുട്ട് കെട്ടു പോകും മുമ്പേ
കണ്ണുകള്‍ ഇറുക്കി അടക്കാം...
- Year 2003

No comments:

Post a Comment