ഈ നിമിഷത്തിന്റെ ചോരയില്‍ നിന്നും
കവിത പിറന്നു വീഴുന്നു
ഉടഞ്ഞ ചില്ലുകള്‍ ചിതറിയ നിലത്തു
അത് പിച്ച വെക്കുന്നു
ഉയിര്‍ക്കാതെ പോയ ഒരു നിലവിളി
അതിനു ശ്വാസമാകുന്നു
ഒഴുക്കാതെ പോയ ഉള്‍ പ്രളയങ്ങള്‍
ദാഹജലമാകുന്നു
പൊട്ടി തെറിക്കാതിരുന്ന അഗ്നി പര്‍വതങ്ങള്‍
കണ്ണിലെ വിളക്കാകുന്നു
ഉരുവിടാത്ത വാക്കുകളുടെ പിടച്ചില്‍
ഭാഷയാകുന്നു
ഉള്ളു നടുങ്ങിയ തിരിച്ചറിവുകള്‍
ആത്മാവാകുന്നു
കവിഞ്ഞൊഴുകിയ കിനാക്കളുടെ തിളക്കം
പുഞ്ചിരിയാകുന്നു
വഴി മാറിപ്പോയൊരു മഞ്ഞുകാലം
വിതുമ്പലാകുന്നു
ഒരു വെറും പ്രാണന്റെ വെറും വേദന
ജീവനാകുന്നു
കവിത പിറന്നു വീഴുന്നു
ഉടഞ്ഞ ചില്ലുകള്‍ ചിതറിയ നിലത്തു
അത് പിച്ച വെക്കുന്നു
ഉയിര്‍ക്കാതെ പോയ ഒരു നിലവിളി
അതിനു ശ്വാസമാകുന്നു
ഒഴുക്കാതെ പോയ ഉള്‍ പ്രളയങ്ങള്‍
ദാഹജലമാകുന്നു
പൊട്ടി തെറിക്കാതിരുന്ന അഗ്നി പര്‍വതങ്ങള്‍
കണ്ണിലെ വിളക്കാകുന്നു
ഉരുവിടാത്ത വാക്കുകളുടെ പിടച്ചില്‍
ഭാഷയാകുന്നു
ഉള്ളു നടുങ്ങിയ തിരിച്ചറിവുകള്‍
ആത്മാവാകുന്നു
കവിഞ്ഞൊഴുകിയ കിനാക്കളുടെ തിളക്കം
പുഞ്ചിരിയാകുന്നു
വഴി മാറിപ്പോയൊരു മഞ്ഞുകാലം
വിതുമ്പലാകുന്നു
ഒരു വെറും പ്രാണന്റെ വെറും വേദന
ജീവനാകുന്നു
- Year 2003
No comments:
Post a Comment